Το καλοκαίρι του 2023 κανόνιζα με την μητέρα μου να πάρουμε τα βουνά. Τα τελευταία χρόνια έχουμε περπατήσει διάφορα μονοπάτια, από τις φημισμένες σκάλες μέχρι όχθες ποταμών, από την Δρακόλιμνη του Σμόλικα μέχρι το Συρράκο. Άλλα κάτι έλλειπε...η Δρακόλιμνη της Τύμφης, πάνω από το Πάπιγκο σε υψόμετρο λίγο πάνω από τα 2000μ. Μετά από αρκετά χρόνια προσμονής λοιπόν αυτόν τον Αύγουστο είχε ήρθε η ώρα να την επισκεφτούμε και να θαυμάσουμε τη μαγεία που κρύβει. Ο μύθος λέει ότι υπήρχαν δύο δράκοι, ένας στον Σμόλικα και ένας στην Τύμφη. Ο ένας πετούσε πέτρες στον άλλον και έτσι δημιουργήθηκαν οι δύο εντυπωσιακές αλπικές λίμνες, οι Δρακόλιμνες, στις οποίες κολυμπούν "δρακάκια", οι τρίτωνες.
 
Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη που σκεφτόμουν ότι αυτές τις μέρες πρέπει να τις θυμόμαστε... Έτσι σχεδίασα το πρώτο Τίσερτ, ως έκπληξη για τη μαμά μου. Η στάμπα του, αυτό ακριβώς που θα κάναμε, "Θα παρ' τα βνα". Και κάπως έτσι ξεκινήσαμε... ανεβήκαμε στη Δρακόλιμνη, έπειτα από πολύωρο περπάτημα, πετύχαμε ένα κοπάδι από αγριόγιδα, ήπιαμε καφέ στο καταφύγιο, είδαμε την Αστράκα από ψηλά και φωτογραφίσαμε τα άγρια άλογα.

Τα "Τίσερτς" εξελίχθηκαν σε ένα project που κόσμος, με τις ίδιες αναμνήσεις, τα ίδια βιώματα, τις ίδιες ρίζες, την ίδια αγάπη για το βουνό αγαπάει και στηρίζει.